Τύποι παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα: ταξινόμηση, περιγραφή, μέθοδοι ελέγχου και θεραπείας

Υπάρχουν ζωολογικές και οικολογικές ταξινομήσεις παρασίτων.

ζωολογικόςΗ ταξινόμηση καθορίζει ότι το παράσιτο ανήκει σε ορισμένες συστηματικές κατηγορίες: τύπος, τάξη, τάξη, οικογένεια, γένος.

περιβάλλονΟι ταξινομήσεις βασίζονται στα χαρακτηριστικά του τρόπου ζωής του παρασίτου.

• συγκεκριμένα παράσιτα.παρασιτούν μόνο σε ένα είδος ζώου (καρφίτσα, νάνος ταινία, ψείρα).
• μη ειδικά παράσιτα- Παράσιτα σε διάφορα είδη ζώων (κουνούπια, ταινίες, τριχινέλλες).

Ανάλογα με τον εντοπισμό του παρασίτου στον οργανισμό ξενιστή:

εξωπαράσιτα-παρασιτούν στο εξωτερικό δέρμα του ξενιστή (αρθρόποδα που πιπιλίζουν αίμα).

ενδοπαράσιτα- ο βιότοπος είναι ο οργανισμός ξενιστής:

• στα κοιλιακά όργανα που συνδέονται με το εξωτερικό περιβάλλον (πεπτικό, αναπνευστικό και ουροποιογεννητικό σύστημα) - ασκαρίδες, πνευμονικές αιμορραγίες.
• στους ιστούς (μυοσκελετικό σύστημα, υποδόριο λίπος) - ινδικό σκουλήκι, τριχινέλλα.
• ενδοκυτταρικό (ελονοσιακό πλασμώδιο);

μεταβατικές μορφές.Για παράδειγμα, στην κεράτινη στοιβάδα, η επιδερμίδα παρασιτεί τον κνησμό, η οποία αναπνέει ατμοσφαιρικό οξυγόνο.

Ανάλογα με τον βαθμό σύνδεσης μεταξύ του αναπτυξιακού κύκλου του παρασίτου και του οργανισμού ξενιστή:

• επίμονα παράσιτα- Ολόκληρος ο κύκλος της ανάπτυξης λαμβάνει χώρα στο σώμα ενός ιδιοκτήτη (τριχομονάδα, ψώρα, ψείρες).
• προσωρινά παράσιτα- μόνο μέρος του κύκλου ανάπτυξης λαμβάνει χώρα στον οργανισμό ξενιστή (έντομα που ρουφούν αίμα, σκουλήκια).

Με τον αριθμό των κεντρικών υπολογιστών που αλλάζουν τακτικά στον κύκλο ανάπτυξης:

Ο ξενιστής είναι ένας ζωντανός οργανισμός που χρησιμοποιείται από το παράσιτο ως πηγή τροφής και ενδιαίτημα.

ταξινόμηση ξενιστή

Οι οικοδεσπότες χωρίζονται σετελικός, μεσαίοςκαιΔεξαμενή.

Τελικός (θεμελιώδης, τελικός)- Οι ξενιστές στον οργανισμό των οποίων το παράσιτο βρίσκεται στο σεξουαλικά ώριμο στάδιο ή αναπαράγεται σεξουαλικά (κουνούπι ελονοσίας για την ελονοσία Plasmodium, άνθρωπος για σεξουαλικά ώριμο χοιρινό κενό σκουλήκι).

ενδιάμεσος- Ξενιστές στους οποίους το παράσιτο βρίσκεται στο στάδιο της προνύμφης ή αναπαράγεται ασεξουαλικά (άνθρωποι με ελονοσία Plasmodium, χοίροι, αγριογούρουνα σε ταινία).

δεξαμενή- Ξενιστές που δεν είναι υποχρεωτικοί στον κύκλο ζωής του παρασίτου, αλλά μόλις εισέλθουν στον οργανισμό, στον οποίο το παράσιτο δεν πεθαίνει, αν και δεν υφίσταται περαιτέρω ανάπτυξη. Τα παράσιτα συσσωρεύονται στον ξενιστή της δεξαμενής. Όταν ο ξενιστής της δεξαμενής τρώγεται από τον οριστικό ξενιστή, το παράσιτο ολοκληρώνει την ανάπτυξή του μέσα στο σώμα του. Για παράδειγμα, μια πλατιά ταινία μπορεί να παρασιτώσει στο ανθρώπινο έντερο. Για αυτόν, ο άνθρωπος είναι ο απόλυτος κύριος. Υπάρχουν δύο ενδιάμεσοι ξενιστές στον κύκλο ανάπτυξης: ο πρώτος είναι το κυκλώπειο καβούρι, ο δεύτερος είναι πολλά είδη ψαριών. Ωστόσο, τα ψάρια που δεν είναι αρπακτικά μπορούν να καταναλωθούν από αρπακτικά ψάρια, όπως ο λούτσος. Σε αυτή την περίπτωση, οι προνύμφες των ελμινθών δεν πεθαίνουν, αλλά συσσωρεύονται στους μύες του λούτσου και γίνονται ξενιστής δεξαμενής.

Με αυτόν τον τρόπο,ο οργανισμός ξενιστής είναι ένα είδος ενδιαιτήματος για το παράσιτο.Το δόγμα του οργανισμού ξενιστή ως οικότοπος του παρασίτου αναπτύχθηκε πλήρως από τον ακαδημαϊκό E. N. Pawlowski.Το σύνολο όλων των οργανισμών που ζουν σε έναν οργανισμό ταυτόχρονα ονομάζεται παρασιτοζωένωση.

ταξινόμηση παρασίτων

Ανάλογα με τον βαθμό ανάγκης του είδους να οδηγήσει έναν παρασιτικό τρόπο ζωής:

• ψεύτικος παρασιτισμός- Μεμονωμένα άτομα ενός ελεύθερου είδους εισέρχονται κατά λάθος στο σώμα ενός άλλου είδους, παραμένουν βιώσιμα εκεί και προκαλούν διαταραχές στην κανονική ζωή του ξενιστή. Μετά από σύντομο παρασιτισμό στον οργανισμό ξενιστή, τα ψευδή παράσιτα πεθαίνουν ή απελευθερώνονται στο περιβάλλον. Για παράδειγμα, οι κοπρόφιλες αμοιβάδες μπορούν να ζουν στα κόπρανα. Όταν τα κόπρανα στεγνώνουν, σχηματίζουν κύστη. Οι κύστεις κοπρόφιλων αμοιβάδων μπορεί να εισέλθουν κατά λάθος στο ανθρώπινο έντερο. Φυσιολογικά, οι κύστεις περνούν από τα έντερα και απεκκρίνονται στο εξωτερικό περιβάλλον με τα κόπρανα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι αμοιβάδες προκύπτουν από κύστεις στο ανθρώπινο έντερο και γίνονται παρασιτικές για μικρό χρονικό διάστημα, προκαλώντας οξείες πεπτικές διαταραχές.
• Προαιρετικός παρασιτισμόςπροτείνει τη δυνατότητα για ένα είδος να έχει τόσο ελεύθερο όσο και παρασιτικό τρόπο ζωής. Σε αυτή τη μορφή παρασιτισμού, άγρια είδη που εισβάλλουν κατά λάθος στο σώμα ενός άλλου είδους, το χρησιμοποιούν προσωρινά ως βιότοπο και πηγή τροφής. Σε σύγκριση με τα ψευδοπαράσιτα, τα προαιρετικά παράσιτα παραμένουν περισσότερο στον οργανισμό ξενιστή. Ένα παράδειγμα προαιρετικού παρασιτισμού είναι η ελεύθερα ζωντανή αμοιβάδα του γένουςnailleriaκαιακανθαμόμπα. Η Negleria και η Acanthamoeba ζουν σε υδάτινα σώματα που λαμβάνουν λύματα. Εάν εισέλθουν στο ανθρώπινο σώμα μέσω του στόματος ή πληγών στο δέρμα, μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή αμιμική μηνιγγοεγκεφαλίτιδα, η οποία μερικές φορές είναι θανατηφόρα.
• Αληθινός (υποχρεωτικός) παρασιτισμός- Ο παρασιτικός τρόπος ζωής είναι υποχρεωτικός για τουλάχιστον ένα από τα στάδια ανάπτυξης. Πραγματικά παράσιτα είναι τα τρυπανοσώματα, η λεϊσμανία, το πλασμώδιο της ελονοσίας, οι ταινίες χοιρινού και βοείου κρέατος, οι ασκάριες και πολλά άλλα είδη ζωντανών οργανισμών.

Ανάλογα με τον εντοπισμό του παρασίτου στον (πάνω) οργανισμό ξενιστή:

• εξωπαράσιταζουν στην επιφάνεια του σώματος του ξενιστή και τρέφονται είτε με το αίμα του (αιματοφάγοι) είτε με την κεράτινη στιβάδα και τα παράγωγά της (κερατοφάγοι). Τα ανθρώπινα εξωπαράσιτα είναι συνήθως έντομα και ακάρεα. Τα εξωπαράσιτα είναι συχνά επίσης ειδικοί φορείς ανθρώπινων παθογόνων.
• Τα παράσιτα που ζουν στα κύτταρα, τους ιστούς και τις κοιλότητες του σώματος του ξενιστή ονομάζονταιενδοπαράσιτα. Κατά συνέπεια, ο εντοπισμός διακρίνει τα ενδοκυτταρικά παράσιτα, τα παράσιτα των ιστών και της κοιλότητας. Τα ενδοπαράσιτα μπορούν να επηρεάσουν οποιοδήποτε όργανο. Υπάρχουν εντερικά παράσιτα (ταινίες και στρογγυλά σκουλήκια, πρωτόζωα), παράσιτα του ήπατος (flukes), παράσιτα των πνευμόνων (lung flukes), ουρογεννητικό σύστημα (σχιστοσώματα, trichomonas) και άλλα όργανα. Το παράσιτο μπορεί να εντοπιστεί μόνο σε ένα όργανο ή να μολύνει διαφορετικά όργανα του ξενιστή.

Ανάλογα με το χρόνο επαφής του είδους παρασίτου με τον ξενιστή:

• Προσωρινά παράσιταΣυνήθως παρασιτούν στο εξωτερικό δέρμα του ξενιστή (εκτοπαράσιτα). Συνδέονται με τον οργανισμό ξενιστή μόνο μέσω τροφικών αλυσίδων (π. χ. αιματοφάγων) και ο χρόνος επαφής τους με τον ξενιστή είναι πολύ μικρότερος από τον χρόνο της ελεύθερης ζωής.
• στάσιμα παράσιταπερνούν πολύ καιρό, μερικές φορές ολόκληρη τη ζωή τους, στον (στο) ιδιοκτήτη. Για τα στάσιμα παράσιτα, ο οργανισμός ξενιστής δεν είναι μόνο πηγή τροφής, αλλά και βιότοπος. Στα στάσιμα παράσιτα περιλαμβάνονται σχεδόν όλα τα ενδοπαράσιτα και ορισμένα εξωπαράσιτα. Ο στάσιμος παρασιτισμός περιλαμβάνει δύο μορφές παρασιτισμού:Περιοδικά(το παράσιτο περνά μέρος της ζωής του στο εξωτερικό περιβάλλον) καισυνεχής(το παράσιτο δεν αφήνει τους ξενιστές του). Ο περιοδικός παρασιτισμός είναι πιο συνηθισμένος στη φύση από τον μόνιμο παρασιτισμό.

Κατά ιδιαιτερότηταΤα παράσιτα χωρίζονται σε μονοειδικά και πολυειδικά.

• Ονομάζονται τα παράσιτα που είναι προσαρμοσμένα στη ζωή σε οργανισμούς διαφορετικών βιολογικών ειδών ξενιστώνπολυειδική. Μια παραλλαγή της πολυειδικότητας είναι η πολυφαγία - η ικανότητα των παρασίτων που απορροφούν το αίμα να τρέφονται με το αίμα ξενιστών διαφορετικών ειδών. Για παράδειγμα, τα σεξουαλικά ώριμα στάδια της ηπατικής φλεγμονής (συκώτι fasciola) παρασιτούν διάφορα φυτοφάγα·πολλά είδη κουνουπιών (οικογένειεςCulicidae) τρέφονται με το αίμα ξενιστών διαφόρων ειδών θηλαστικών.
• Εάν ένα παράσιτο είναι προσαρμοσμένο στη ζωή σε έναν συγκεκριμένο τύπο ξενιστή, είναιμονοειδική. Μια παραλλαγή της μονοειδικότητας είναι η μονοφαγία - η σίτιση παρασίτων που απορροφούν αίμα σε βάρος ξενιστών του ίδιου είδους. Παράδειγμα μονοειδικότητας είναι ο παρασιτισμός των ανθρώπινων ψειρών του είδουςανθρώπινο μίσχο. Μόλις βρεθούν στην επιφάνεια του σώματος ενός άλλου είδους, αυτές οι ψείρες πεθαίνουν. Askaris Human (Ascaris lumbricoides) είναι επίσης μονοειδικά παράσιτα. Μόλις μπουν στα σώματα άλλων ξενιστών, πεθαίνουν πριν φτάσουν στην εφηβεία.

Ποια παράσιτα ζουν στο ανθρώπινο σώμα

Η εσωτερική χλωρίδα του ανθρώπου είναι ένα εξαιρετικό περιβάλλον για ενδιαίτημα και ενεργό αναπαραγωγή μικροοργανισμών που ανήκουν στην παθογόνο ομάδα. Οι τύποι παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα χωρίζονται συνήθως σε δύο επιλογές - σε εκείνα των οποίων η παρουσία είναι ανεπαίσθητη και έχει μικρή επίδραση στη συνολική υγεία και σε αυτά των οποίων η παρουσία μπορεί να είναι επιβλαβής. Σε όλη τους τη ζωή, είναι σε θέση όχι μόνο να επηρεάσουν αρνητικά τα όργανα, αλλά και να απελευθερώσουν τοξίνες που δηλητηριάζουν όλα τα ζωντανά όντα.

Τα περισσότερα από τα παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα είναι σκουλήκια της ομάδας των νηματωδών, τα οποία διαγιγνώσκονται τόσο σε ενήλικες όσο και σε παιδιά. Τα παράσιτα μπορεί να διαφέρουν ως προς τη θέση (στο έντερο, το συκώτι, την καρδιά, ακόμη και τον εγκέφαλο), το μέγεθος, τον κύκλο ζωής και ακόμη και το χρονικό διάστημα που βρίσκονται στο σώμα.

Τα πιο συνηθισμένα είδη παρασίτων που προσβάλλουν τον άνθρωπο - νηματώδεις - είναι τα ακόλουθα.

Αυτός ο μικροοργανισμός παρασιτεί στα τοιχώματα του παχέος εντέρου ενώ απλώνει τα αυγά των μελλοντικών απογόνων του έξω από το παχύ ή λεπτό έντερο, για παράδειγμα σε κλινοσκεπάσματα. Τις περισσότερες φορές αυτό το παράσιτο διαγιγνώσκεται σε παιδιά. Τα σκουλήκια προκαλούν φαγούρα στον πρωκτό, μειωμένη όρεξη, τρίξιμο των δοντιών κατά τον ύπνο και κόπωση.

Ο κύκλος ζωής των μικροοργανισμών είναι περίπου ένας μήνας και φτάνουν σε μέγεθος τα 12 mm. Τα σκουλήκια καρφίτσας είναι πολύ ανθεκτικά στο εξωτερικό περιβάλλον, η εμφάνιση νέων ειδών εμφανίζεται ήδη 6 ώρες μετά την ωοτοκία.

Αυτοί οι έλμινθοι ζουν στο σώμα των γατών και των σκύλων και, μέσω της επαφής με αυτά τα ζώα, εισέρχονται στο εσωτερικό περιβάλλον του ανθρώπου. Αυτός ο τύπος εντερικού παρασίτου μπορεί να φτάσει τα 3 εκατοστά σε μήκος και μπορεί να βρεθεί σε όλα τα εσωτερικά όργανα και αγγεία χωρίς να βγαίνει έξω.

Είναι από τα πιο επικίνδυνα μολυσματικά παράσιτα στον άνθρωπο. Αναπτύσσεται μέχρι 3 εκατοστά και μπορεί να ζήσει μεγάλο κύκλο. Διεισδύουν σε όλα τα όργανα του συστήματος και ταυτόχρονα πολλαπλασιάζονται ενεργά.

τριχινέλλα

Η παρασιτική εισβολή που προκαλείται από την Trichinella μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικές συνέπειες: οίδημα, πυρετό, δερματίτιδα, δυσπεψία και κάθε είδους αλλεργίες, συμπεριλαμβανομένων των τροφικών αλλεργιών. Η κύρια δυσκολία στην ανίχνευση αυτών των ελμινθών έγκειται στο μικροσκοπικό τους μέγεθος, το οποίο συνήθως δεν υπερβαίνει τα 4 mm. Το σκουλήκι, που ζει στα έντερα, μπορεί να διεισδύσει στα αιμοφόρα αγγεία, μέσω των οποίων εξαπλώνεται σε όλο το σώμα μέσω της κυκλοφορίας του αίματος και εγκαθίσταται σε κάθε όργανο.

Τα τρεματώδη ζουν επίσης αρκετά συχνά στον ανθρώπινο γαστρεντερικό σωλήνα. Διακρίνονται από το επίπεδο σχήμα και την παρουσία βεντούζες. Αυτά τα επιπλέον όργανα είναι απαραίτητα για να κολλήσουν στα ανθρώπινα όργανα για να απομυζήσουν χρήσιμες ουσίες από αυτά.

Η ταξινόμηση των παρασίτων ανά τύπο ελμινθών περιλαμβάνει μια κατηγορία τρεματωδών, που αποτελείται από τους ακόλουθους μικροοργανισμούς:

• Το Opisthorchis είναι ένα απλό παρασιτικό σκουλήκι που συχνά ζει στο στομάχι, τη χοληδόχο κύστη, το πάγκρεας και το ήπαρ, οδηγώντας στην ανάπτυξη γαστρίτιδας, ελκών και παγκρεατίτιδας. Τα έντερα σε οποιαδήποτε μορφή τον ενδιαφέρουν ελάχιστα.
• Το Strongyloid - εντερική ακμή, είναι ένα σκουλήκι μήκους έως 2 cm που επηρεάζει το γαστρεντερικό σωλήνα. Η διάρκεια ζωής του δεν είναι μεγάλη, αλλά ταυτόχρονα η δραστηριότητά του καταφέρνει να οδηγήσει τον άνθρωπο σε άσθμα, γαστρεντερικές διαταραχές, βρογχίτιδα, εξασθένιση και άλλες ασθένειες.

Δεδομένου ότι τα τρεματώδη έχουν πρόσβαση σε όλα τα ανθρώπινα όργανα και ιστούς, η εισβολή τους θεωρείται η πιο κοινή και πιο δύσκολη στη θεραπεία.

Αυτοί οι μικροοργανισμοί καταπίνουν μια τεράστια ποσότητα ιστού και αίματος, συχνά χτυπώντας έξω το κυκλοφορικό σύστημα.

Από όλα τα παράσιτα που ζουν στον άνθρωπο, τα κεστόδια είναι τα πιο επικίνδυνα. Το μήκος αυτού του ελμινθίου μπορεί να φτάσει τα 10 μέτρα, αν σκεφτείτε τι είδους παράσιτα ζουν στο ανθρώπινο σώμα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα τόσο τεράστιο σκουλήκι που μπορεί να χωρέσει στο ανθρώπινο σώμα. Μπαίνουν κυρίως μέσα όταν τρώνε μολυσμένο κρέας.

Οι πιο συνηθισμένοι τύποι κεστωδών είναι:

• Η ταινία χοιρινού κρέατος - μεγαλώνει έως και 8 μέτρα σε μήκος, στην αρχή δεν υπάρχουν συμπτώματα εισβολής, αργότερα η δραστηριότητα της ταινίας του χοιρινού οδηγεί σε εντερική απόφραξη. Είναι επίσης δυνατό να αναπτυχθεί εξασθένηση.
• Η ταινία του βοείου κρέατος - μπορεί να φτάσει τα 18 μέτρα σε μήκος και να προκαλέσει επικίνδυνες ασθένειες για τον άνθρωπο, όπως αναιμία, εντερική απόφραξη, αλλεργίες, γαστρεντερικές ασθένειες και, ως εκ τούτου, το νευρικό σύστημα.
• φαρδιά ταινία - το μήκος αυτού του παρασίτου φτάνει τα 8 μ. Ένα από τα λίγα παράσιτα στον άνθρωπο που ζει στο λεπτό έντερο. Προκαλεί αναιμία, εξασθένιση, προβλήματα με το πεπτικό σύστημα και εντερική απόφραξη.
• Echinococcus - θεωρείται η πιο επικίνδυνη ταινία, η μόλυνση της οποίας στο αρχικό στάδιο δεν παρουσιάζει συμπτώματα. Ωστόσο, η πολύ γρήγορη εξάπλωση του σκουληκιού σε όλο το σώμα οδηγεί στο σχηματισμό όγκων.

πρωτόζωα

Σκεπτόμενος τι είδους παράσιτα υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα, μην ξεχνάτε την πιθανότητα μόλυνσης με τα λεγόμενα πρωτόζωα. Αυτή η κατηγορία μικροοργανισμών δεν έχει καμία σχέση με τις τρεις ομάδες ελμινθών, καθώς αντιπροσωπεύει το δικό της ειδικό είδος παρασίτων που ζουν σε διάφορα ανθρώπινα όργανα.

Τα πρωτόζωα ανήκουν στην κατηγορία των ενδοπαρασίτων, τα οποία μπορούν να εντοπιστούν σχεδόν σε οποιαδήποτε γωνία του σώματος. Αυτό το είδος πήρε το όνομά του για μια απλή δομή που αποτελείται από ένα μόνο κύτταρο. Ωστόσο, μπορούν να προκαλέσουν διάφορες επικίνδυνες ασθένειες στον ανθρώπινο οργανισμό.

Οι κύριοι τύποι παρασιτικών πρωτοζώων:

• τριχομονάδες. Παρά την παρουσία μόνο ενός κυττάρου, έχουν πολύ περίπλοκη δομή. Ανάλογα με τον βαθμό εντοπισμού, υπάρχουν διάφοροι τύποι παρασίτων αυτού του είδους: στοματικά, εντερικά και κολπικά. Οι πιο συχνές λοιμώξεις που εμφανίζονται παρουσία αυτού του οργανισμού στο αναπαραγωγικό σύστημα. Οι τριχομονάδες συχνά οδηγούν σε προστατίτιδα στους άνδρες. Επηρεάζουν τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα.
• Λαμπλία. Εντοπίζεται στο έντερο. Οδηγούν σε δυσβακτηρίωση, γαστρεντερικές διαταραχές και γενική δηλητηρίαση του οργανισμού. Συνήθως συνδέονται με τη βλεννογόνο μεμβράνη του δωδεκαδακτύλου, όπου πολλαπλασιάζονται ενεργά.
• Αμοιβάδα. Μπορεί να προκαλέσει εξασθένιση και δυσπεψία και επίσης να προκαλέσει εντερική απόφραξη.
• τοξόπλασμα. Αυτό το παράσιτο είναι πολύ επικίνδυνο για μια έγκυο γυναίκα, καθώς μπορεί να προκαλέσει αποβολή στα αρχικά στάδια. Επιπλέον, το τοξόπλασμα προκαλεί ασθένειες των ματιών, του νευρικού συστήματος και της καρδιάς.

Ένας ιδιαίτερος κίνδυνος μόλυνσης του ανθρώπινου σώματος από πρωτόζωους μονοκύτταρους μικροοργανισμούς είναι ότι η αναπτυσσόμενη μόλυνση στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ασυμπτωματική.

εξωπαράσιτα

Αυτός ο τύπος παρασιτικών μικροοργανισμών, όπως τα εκτοπαράσιτα, σχηματίζουν τη δική τους ομάδα επικίνδυνων φορέων μόλυνσης. Αυτή η κατηγορία διακρίνεται από το γεγονός ότι οι εκπρόσωποί της εντοπίζονται αποκλειστικά στην επιφάνεια του ανθρώπινου δέρματος, αλλά μπορούν να τους μολύνουν με επικίνδυνες ασθένειες όπως ο άνθρακας, ο τύφος, η εγκεφαλίτιδα, η τρυπανοσωμίαση και άλλες.

Δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε την εμφάνιση παρασίτων από αυτή την ομάδα, αφού συνήθως προκαλούν αισθητή ενόχληση στον ξενιστή τους. Οι κύριες συνέπειες των δαγκωμάτων τους είναι η εμφάνιση αλλεργικών αντιδράσεων, ο κνησμός και το κάψιμο.

Η αντιμετώπιση τέτοιων μικροοργανισμών είναι δυνατή μόνο με ειδικά μέσα. Επιπλέον, απαιτείται συνήθως η υγιεινή των χώρων, των κλινοσκεπασμάτων και των ρούχων. Πολύ επικίνδυνο εκτοπαράσιτο ενός εξωτικού είδους που μπορεί να εισαχθεί όταν ταξιδεύετε. Τα δαγκώματα ορισμένων από αυτά μπορεί να είναι θανατηφόρα.

Διαβάστε ακόμα: Είναι δυνατή η θεραπεία του λαιμού μιας θηλάζουσας μητέρας με τη βοήθεια του Lugol; Είναι κακό για το στήθος;

Η καταπολέμηση των παρασίτων στον ανθρώπινο οργανισμό, ανεξάρτητα από τη θέση τους, θα πρέπει να γίνεται ολοκληρωμένα και σε συνεννόηση με τον γιατρό. Αλλά το σημαντικό σημείο είναι η σωστή διάγνωση μόλυνσης από επικίνδυνους μικροοργανισμούς.

Συνήθως τα συμπτώματα ότι το ανθρώπινο σώμα είναι επιρρεπές σε παρασιτική μόλυνση είναι τα ακόλουθα:

• Δυσκοιλιότητα - λόγω εντερικής απόφραξης που σχετίζεται με μεγάλα σκουλήκια. Επιπλέον, οι έλμινθες είναι σε θέση να εμποδίσουν τη ροή της χολής, η οποία προκαλεί επώδυνη ενόχληση στο κάτω μέρος της κοιλιάς.
• συχνός σχηματισμός αερίων - συνήθως προκαλείται από σκουλήκια που έχουν εγκατασταθεί στο λεπτό έντερο. Αυτό περιλαμβάνει επίσης το λεγόμενο σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.
• Διάρροια - η υγροποίηση των κοπράνων προκαλείται από ειδικές ουσίες που εκκρίνονται από ορισμένους μικροοργανισμούς. Τα πολύ συχνά χαλαρά κόπρανα μπορεί να υποδηλώνουν μόλυνση.
• αλλεργικές αντιδράσεις - εμφανίζονται συνήθως στα απόβλητα των μικροοργανισμών μέσα σε ένα άτομο. Είναι επίσης δυνατή η εμφάνιση εκζέματος και δερματικών εξανθημάτων.
• Πόνος Ενόχληση στις αρθρώσεις και τους μύες. Εάν αυτό το σημάδι εμφανιστεί χωρίς προφανή λόγο, τότε ο έλεγχος για την παρουσία παρασίτων είναι υποχρεωτικός. Μερικοί από αυτούς προτιμούν να ζουν αποκλειστικά σε αρθρικά υγρά και μύες και ο πόνος είναι μια ανοσολογική απάντηση στην εμφάνιση μικροοργανισμών.
• Άλματα βάρους, απώλεια όρεξης - σχετίζονται με τη δηλητηρίαση των ανθρώπων από παρασιτικά απόβλητα και λιμοκτονία γλυκόζης.
• Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, διαταραχές ύπνου, άγχος και ευερεθιστότητα. Λέει πιο συχνά ότι οι πόροι του σώματος εξαντλούνται λόγω της βίαιης δραστηριότητας των παρασίτων σε αυτό.

Υπάρχουν πολλά είδη παρασίτων που μπορούν να ζήσουν στο ανθρώπινο σώμα. Οι περισσότερες λοιμώξεις στα αρχικά στάδια είναι εντελώς ασυμπτωματικές. Ωστόσο, η θεραπεία της παρασιτικής εισβολής στα αρχικά στάδια θεωρείται η πιο αποτελεσματική και απλή.

Ποια είδη παρασίτων ζουν στο ανθρώπινο σώμα;

Τα πλάσματα που ζουν στο σώμα των ζώων, των ανθρώπων, των πτηνών και των ψαριών και τρέφονται με τον ξενιστή τους ονομάζονται παράσιτα.Η ζωτική δραστηριότητα τέτοιων οργανισμών στο ανθρώπινο σώμα δεν οδηγεί σε τίποτα καλό, τα παράσιτα μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές ακόμα και θάνατο. Εξετάστε με περισσότερες λεπτομέρειες τους τύπους παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα. Παρακάτω είναι μια λεπτομερής ταξινόμηση των παρασίτων.

είδη

• Τα πιο απλά - αυτά περιλαμβάνουν Giardia, Dysenteriamoebe, Trypanosoma κ. λπ.
• Στρογγυλά σκουλήκια - Τα στρογγυλά σκουλήκια και τα σκουλήκια ριζώνουν καλά στο ανθρώπινο σώμα
• Flatworms - το ανθρώπινο σώμα είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να ζήσουν οι ταινίες χοιρινού και βοείου κρέατος, τα ηπατικά σκουλήκια κ. λπ.
• ψείρες και ψύλλοι
• κρότωνες και φρένα

Είναι αρκετά δύσκολο να αντιμετωπίσουμε τέτοια παράσιτα, καθώς καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους προσκολλώνται αξιόπιστα και προσκολλώνται στα τοιχώματα των οργάνων με τη βοήθεια ειδικών βεντούζες και αγκίστρων.

Μερικά άτομα μπορούν να ζουν σε κύτταρα και ιστούς γενικά και από εκεί είναι σχεδόν αδύνατο να τα βγάλουν έξω. Πρόκειται για σκουλήκια. Η κατάσταση είναι κάπως πιο απλή με τα έντομα, καθώς βρίσκονται κυρίως στην επιφάνεια του σώματος, όπου μπορούν να εντοπιστούν και να καταστραφούν εγκαίρως.

Ποια παράσιτα ζουν στο έντερο; Λοιπόν, ας αναλύσουμε κάθε μία από τις ποικιλίες τους και τα μέρη όπου ζουν παρασιτικά σκουλήκια και πρωτόζωα.

επίπεδες σκώληκες

Αυτό το είδος παρασίτου στο ανθρώπινο σώμα είναι επίσης πολύ επικίνδυνο. Αυτά τα σκουλήκια ονομάζονται flatworms επειδή το σχήμα του σώματός τους μοιάζει με επίπεδες κορδέλες. Υπάρχει επίσης ο πιο ακίνδυνος τύπος επίπεδων σκουληκιών για τον άνθρωπο - πρόκειται για ακτινωτούς σκουλήκια. Αλλά ας μιλήσουμε λεπτομερέστερα για τα επικίνδυνα παράσιτα - αυχένα και ταινίες.

Οι επίπεδες σκώληκες αυτού του είδους είναι μικροί, αλλά πολύ σταθερά προσκολλημένοι στα τοιχώματα των ανθρώπινων οργάνων χάρη στις βεντούζες τους. Το φλοκάκι, που παρασιτεί κυρίως στο ήπαρ και τα έντερα, προκαλεί αναιμία, συνεχείς πονοκεφάλους και απότομη απώλεια βάρους. Αυτό το σκουλήκι μπορεί να εισβάλει στους πνεύμονες και ακόμη και στον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια της ζωής του και να προκαλέσει σοβαρές συνέπειες. Η πηγή των βδέλλων είναι το βρώμικο νερό και τα φυτά.

Αυτός ο τύπος σκουληκιών έχει πολύ μεγάλο μήκος και αυξάνεται συνεχώς στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Μια ταινία μπορεί να φτάσει τα 6, 5 μέτρα στη διάρκεια της ζωής της. Οι εκπρόσωποι της ταινίας - η ταινία βοείου κρέατος και χοιρινού κρέατος - μπορούν να φτάσουν σε μήκος έως και 10 μέτρα. Τα παράσιτα ζουν στο ανθρώπινο έντερο και συγκεκριμένα στο λεπτό έντερο. Ο πιο επικίνδυνος τύπος ταινίας είναι ο εχινόκοκκος, ο οποίος μπορεί να μολύνει τον εγκέφαλο και τους πνεύμονες.

Η απώλεια βάρους με φυσιολογική όρεξη είναι το κύριο σημάδι μόλυνσης από ταινία.

στρογγυλά σκουλήκια

Αυτοί οι τύποι εμφανίζονται κυρίως σε παιδιά - νηπιαγωγεία και μαθητές δημοτικού. Τα πιο δημοφιλή είναι τα στρογγυλά σκουλήκια, τα οποία είναι τα σκουλήκια και τα στρογγυλά σκουλήκια, τα οποία τείνουν να παρασιτούν στα έντερα.

Αυτοί οι τύποι παρασιτικών σκουληκιών δεν προσκολλώνται στα τοιχώματα των ανθρώπινων οργάνων με κανέναν τρόπο, καθώς τα στρογγυλά σκουλήκια δεν έχουν προσαρμογές για αυτό, ωστόσο, δεν είναι εύκολο να αφαιρεθούν. Οι σκώληκες τείνουν να γεννούν τα αυγά τους στις πτυχές του πρωκτού, προκαλώντας αφόρητο κνησμό στην περιπρωκτική περιοχή. Τα παιδιά μολύνονται "σε κύκλο" - ξύνοντας το σημείο που προκαλεί φαγούρα, οι προνύμφες του σκουληκιού παραμένουν στα χέρια και κάτω από τα νύχια και εάν το παιδί βάλει κατά λάθος τα δάχτυλά του στο στόμα του, η μόλυνση επανεμφανίζεται.

Και αν τα συμπτώματα εμφανίζονται περιστασιακά, τότε οι άνθρωποι στον σύγχρονο ρυθμό της ζωής απλά δεν τα παρατηρούν ή τους δίνουν μεγάλη σημασία. Και πολύ μάταια. Υπάρχουν πολλές τρομερές και ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Οι ειδικοί συνιστούν να κάνετε εξετάσεις για παράσιτα τουλάχιστον μία φορά το χρόνο - κόπρανα, αίμα. Γιατί μόνο η έγκαιρη ανίχνευση παρασίτων στον άνθρωπο και η κατάλληλη θεραπεία εξασφαλίζουν περαιτέρω ποιότητα ζωής.

Τι συμβαίνει σε ένα άτομο στο σώμα του οποίου τα παράσιτα ζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα;

• Οι δυνάμεις εξαντλούνται καθώς τα παράσιτα πολλαπλασιάζονται και μεγαλώνουν.
• Η ανοσία μειώνεται πολύ, καθώς ο οργανισμός καταβάλλει όλη του τη δύναμη στην καταπολέμηση των παρασίτων.
• Οποιοσδήποτε, ακόμη και ο απλούστερος ιός ή μόλυνση μπορεί να μολύνει ένα άτομο, καθώς το σώμα δεν μπορεί να προστατευτεί από ιούς.
• Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τα παράσιτα εκκρίνουν τοξίνες που συσσωρεύονται σταδιακά στο ανθρώπινο σώμα. Σταδιακά δηλητηριάζεται, το οποίο είναι γεμάτο με διάφορες μολυσματικές ασθένειες και ακόμη και κακοήθεις ασθένειες.

πρόληψη

Η πρόληψη είναι ένα ουσιαστικό μέρος της καταπολέμησης των παρασίτων. Ειπώθηκε παραπάνω ποια είναι τα παράσιτα στο ανθρώπινο σώμα. Όσον αφορά τα σκουλήκια και τα πρωτόζωα, η σύγχρονη ιατρική προσφέρει ένα ευρύ φάσμα φαρμάκων για την πρόληψη και τον έλεγχο των παρασίτων.

Αλλά δεν πρέπει να συνταγογραφήσετε το φάρμακο μόνοι σας, πρέπει πρώτα να συμβουλευτείτε έναν ειδικό, ειδικά εάν ανησυχείτε για τυχόν συμπτώματα. Μετά τη διεξαγωγή των απαραίτητων εξετάσεων, ο ίδιος ο γιατρός θα συνταγογραφήσει το σωστό φάρμακο, ανάλογα με τα παράσιτα που ζουν στο ανθρώπινο σώμα.

Εξάλλου, κάθε φάρμακο δρα σε ορισμένους τύπους παρασιτισμού, δυστυχώς, δεν υπάρχει ακόμα καθολικός. Και είναι ένας ειδικός που θα σας βοηθήσει να επιλέξετε ένα φάρμακο που είναι σχετικό σε αυτήν την περίπτωση, που θα καταπολεμήσει έναν συγκεκριμένο τύπο παρασίτου σε ένα άτομο.